1 Ne mendojmë se vetmia është shuma më e zakonshme tek të rriturit e moshuarit.
Njerëzit priren të mendojnë se vetmia është më e zakonshme në mesin e të moshuarve, por grupi më i vetmuar sot janë në fakt moshat 18-30.
2 Nuk e kuptojmë se vetmia mund të jetë e rrezikshme.
Vetmia kronike përbën një rrezik të madh për shëndetin dhe jetëgjatësinë tonë afatgjatë sa edhe pirja e 15 cigareve në ditë.
3 Ne nuk e kuptojmë se vetmia është një kurth i padukshëm.
Vetmia na fut në kurth. Ndihemi sikur askush nuk kujdeset, kështu që jemi jashtëzakonisht hezitues për t’u kontaktuar me ata që mund të na bëjnë të ndihemi të lidhur.
4 Ne mendojmë se sasia ka më shumë rëndësi se cilësia.
Ne priremi të mendojmë se vetmia ka të bëjë me sasinë e lidhjeve të një personi, por ka të bëjë me cilësinë.
5 Ne mendojmë se vetmia nuk na ndikon fizikisht
Si rezultat, vetmia shkakton një përgjigje të fortë fiziologjike ndaj stresit që dëmton funksionin e sistemit tonë imunitar dhe rrit rrezikun për sëmundje të hershme.
6 Ne nuk e shtrijmë dorën kur ndihemi të vetmuar.
Vetmia shoqërohet me dy shtrembërime të perceptimit që na dekurajojnë të shtrihemi edhe pse duhet ta bëjmë këtë:
Ne besojmë se njerëzit që duhet të kujdesen për ne kujdesen shumë më pak sesa ata në të vërtetë, dhe më pas ne veprojmë në mënyra që ka të ngjarë të përforcojnë atë keqkuptim.
Linku: https://www.yourtango.com/self/what-we-get-wrong-about-lonliness
Burimi i fotos: pexele.com