Ishte viti 1370, madje edhe kanalet vezulluese të Venecias nuk i sollën gëzim Francesco Petrarch.
Gjatë dy dekadave të fundit, studiuesi dhe poeti me famë botërore kishte udhëtuar në të gjithë Italinë.
Por, çdo vit që kalonte, ai e gjente veten duke u tërhequr më shumë nga jeta shoqërore, duke kërkuar t’i shpëtonte “injorancës” së moshës së tij.
“Iki nga qyteti si një mërgimtar dhe zgjedh të jetoj në një fshat të vogël, të vetmuar, në një shtëpi të vogël të bukur, ku i kaloj ditët plotësisht i qetë, larg rrëmujës, zhurmës”, shkruante ai.
Duke udhëtuar në perëndim nga bregu venecian në kërkim të kësaj parajse të pakapshme, Petrarch do të kishte parë format e kodrave Euganean që ngriheshin mbi rrafshin e gjerë dhe të sheshtë të Luginës së lumit Po si fenerë.
I ngulitur në zemrën e tyre, ai gjeti Edenin e tij: fshatin e vogël të Arquà.
Arquà Petrarca, siç është riemërtuar që atëherë, është ende një qytet i vogël me pothuajse 2 mijë banorë.
Shtëpitë mesjetare prej guri bëjnë një ngjitje të rrëmujshme nga kisha e shekullit të XI-të e Santa Maria Assunta, ku varri i tij është ekspozuar me krenari, në vilën e tij me afreske që rrethohet nga pemë frutore të lulëzuara në pranverë.
Shtëpia dhe varri i Petrarch mbeten pika kryesore për këtë qytet, rreth 30 kilometra në jug të qytetit universitar të Padovas, banorët e të cilit vijnë për të shijuar peizazhin ku Petrarch gjeti më në fund paqen.
Por vendasit e dinë se peizazhi fsheh një thesar të dytë, më pak të njohur, të cilin Petrarch pa dyshim do ta pëlqente: frutat italiane të xinxifes.
E vogël, në formë ulliri ose ndonjëherë e rrumbullakët, me një gropë të fortë dhe një pamje të jashtme jeshile dhe kafe, xinxife është një frut me shumë shije.
Linku: https://www.wetheitalians.com/from-italy/tiny-italian-town-drinks-ancient-rome-and-greece
Foto: Freepik.com